Afgelopen week werd op een steenworp afstand  een Duitse jonge man vermoord. Hij was aan het skaten aan de voet van de Erasmusbrug en bevond zich op dat moment op de verkeerde plek. Een doorgedraaid figuur  ging er al roepend  ‘’ Allah u akbar ’’ tekeer met een paar messen. Een Zwitsers toerist raakte zwaargewond en de jongeman op het skateboard liet het leven. Weg veelbelovende loopbaan als begaafd architect  in Rotterdam. Een personal trainer kreeg het voor elkaar om met een welgemikte karatetrap de vermoedelijke terrorist te vloeren en buiten gevecht te stellen.  Dit verhaal speelde zich af  binnen het gezichtsveld van mijn studio/woning. In een flauwe hoek kijk ik zo over het water heen naar de plek waar het gruwelijke tafereel zich afspeelde:  vlak bij het restaurant ‘’Prachtig” en het veelkleurige kunstwerk van Henk Visch 

Van de regen in de drup, zo kon je onze fietsescapade naar Frankrijk omschrijven. Natuurlijk hadden we gehoopt op wat meer zonneschijn, wat minder regen en de wind van achteren tijdens onze fietstocht . Vanuit Rotterdam fietsten we eerst richting Den Helder in de bovenhoek van Noord- Holland om van daaruit langs de kust zuidelijk  te trekken met ons kleine tentje.  Schier onophoudelijk regende het de eerste dagen en om met een nat plunje de tent inkruipen was geen pretje.  Zoals gewoonlijk had de geplande tocht ook een kunstmissie die inhield dat ik op diverse plekken aan de kust wat foto’s  zou maken, vooral van bestaande gebouwen van de KMRS, de organisatie die reddingsacties op zee uitvoert. Een missie is een missie dus stoppen met de vakantiereis was geen optie. Mijn vrouw Carol kon de barre weersomstandigheden ook beter aan dan ik. Ze  is een echt buitenmens en houdt van fietsen. Dat doet ze elke dag. 30, 40, 50 km. 

Tijden vliegen, dagen rijgen zich aaneen, gebeurtenissen worden historisch of deden er eigenlijk niet toe. Tijd als vierde dimensie,  en, hoe ouder je wordt hoe duidelijker de betrekkelijkheid  van de stroom der dingen, ze zijn relatief en subjectief.

Zelf prijs ik me gelukkig dat ik vroeg oud was en de tijd had om dingen onder die loep te bekijken. Alles is een illusie en ook dat is een illusie werd de kapstok waar ik m’n werk aan ophang. Het probeert op een lichtelijk ironische manier voorbij te gaan aan het Vedische Maya begrip, Witgensteins  ‘’Tractatus ‘’ of Hegels ‘’Fenomenologie van de geest’’.

Al de relativiteit, tijd en illusies ten spijt, het stelletje  pimpelmezen dat het vogelkooitje betrok dat ik ophing aan de gevel van mijn woning, legden een ei. 

Aan de vooravond van het nieuwe jaar nog even een bericht uit Nederland. Kikkerland Nederland zoals het wel eens genoemd wordt. Niet onterecht, gezien een groot gedeelte van dit land zich onder water bevindt. Dat is goed te merken dezer dagen, want mede door de aanhoudende regen staan de uiterwaarden van de IJsel , de Rijn, de Maas en de Dommel vol met water. Rijkswaterstaat heeft na de laatste waterramp in 1953 en ook later nog, goede maatregelen getroffen om wateroverlast in te perken. De mogelijkheid dat in de toekomst die maatregelen alsnog ontoereikend blijken, is altijd aanwezig.