Minderwaardig materiaal:   "wa nen tuchel !"  (Dikke van Pale)

Het Buitings kent talrijke synoniemen, en die hebben we ook nodig zo te zien, want ‘tuchel’ is een existentieel onderdeel van ons bestaan hier op aarde. Honderd keer per dag word ik geconfronteerd met deze kwellende vraag: is dit tuchel of een waardevolle uitbreiding van mijn zijn?
En jij ? Lijd jij ook aan ‘hoarding’ ? Ja ? Fijn zo ! Onze psychiatrische aandoening behoort tot het obsessieve-compulsieve spectrum en is beter bekend als ‘verzamelstoornis’. Je hebt de grootste moeilijkheden met het weggooien van ‘tuchel’. Als dwangmatige verzamelaar is niet alleen je tuinhuisje, de achterbouw, de stalletjes, de kelder en de zolder volgestouwd, maar ook je woning is een dermate schande dat je niemand meer durft uit te nodigen. Voor sociale contacten moet je de deur uit. Onderweg stoot je dan weer op nieuwe tuchel. Tuchel is je enige echte vriend.
Ikzelf leed in mijn jongere jaren aan bibliomanie. Ik verzamelde boeken die ik nooit gelezen kreeg. Waarom ? Tja, het bezit stelde me gerust … ik zou ze kúnnen lezen ! In het digitale tijdperk ben ik er dan eindelijk vanaf geraakt. Vanaf toen werd ik een dwangmatige downloader: films, illegale software, cursussen … je kon het immers ooit eens wie weet misschien gebruiken !
Kan het kwaad ? Mmm, hangt ervan af. Af en toe lees je in de krant over een zonderling die last krijgt met buren en gerecht omdat zijn tuin overloopt van de tuchel. Ook dwangmatige verzamelaars van een bepaald soort pornotuchel geraken wel eens in de problemen.
Kan het dus kwaad ? Mmmmm, ik weet het niet. Mijn vader moest nooit naar de Legerstock voor een schroefje of een vijsje. Hij had die dingen gewoon in zijn archief. Hij moest alleen een halve dag zoeken voor hij het geschikte item gevonden had.
Is het erfelijk ? Ik denk het wel. Het kan in een chromosoom zitten (het tuchelgen, ongetwijfeld levensbelangrijk in de oertijd) of gewoon aangeleerd gedrag zijn. Feit is dat een ‘tuchelèèr’ zijn erfgenamen met een onaangename erfenis opzadelt, mocht hij plots overlijden. Daar denk ik soms wel aan. Binnenkort is het lente. Heel wat van mijn tuchel zal door de schoonmaakwoede (ook een oergen, zit in het x-chromosoom) van mijn vrouw de eeuwige containerparken verrijken. Het leven is afscheid nemen. Ook van tuchel. Het was in ieder geval een mooi woord.