Zo was er in Beringen een gekende familie Corselius die verwant was met een beroemde Luikse juristenfamilie de Louvre. Een telg uit die familie een zekere Gerard Corselius ligt begraven in de Sint Goedelekerk in Brussel .
Jan Opstraet , een professor van de Leuvense Katholieke Universiteit was afkomstig van Beringen.
Willem Pelsers uit Beringen was een kanunnik en officiaal van aartsbisschop Fénélon uit Kamerrijk (Cambrai). Een officiaal is een rechter in een Kerkelijke rechtbank. Het instituut ontstond in het begin van de 13e eeuw in het Noorden van Frankrijk.
Allemaal inwoners met macht en aanzien.
En in Paal? Alleen knorrige keuterboerkes die zich sinds lang verongelijkt voelden, onbegrepen, afgezet door “die van Beringen”.
We zagen al dat ze zowel kerkelijk als burgerlijk de hoofdbrok van de lasten moesten dragen. Die van de Buiting vonden echter dat de voordelen, de besteding van hun geld alleen in het voordeel was van de Beringenaren van de “Binning”. Beringen was bijvoorbeeld terecht trots op de kerk, maar ze was wel grotendeels betaald met centen van “de Buiting”.
Je moet je even proberen voor te stellen wat geloof en kerk toen voor de mensen betekenden. Iedereen was als het ware doordesemd van het Christelijk geloof en wilde zo godvruchtig mogelijk leven om toch maar in de Hemel te geraken.
Wegen waren er niet, alleen modderstraten en de overblijfselen van een Romeinse heirbaan. De gelovigen van Paal konden dan ook slechts met moeite in Beringen geraken. De senioren, de zieken en een aantal kinderen geraakten echter niet of niet tijdig in Beringen voor de mis en de gebedsdiensten.
Sommige kinderen van Paal bleven zelfs van het zo belangrijke godsdienstonderricht verstoken.
Het gebeurde dat de mensen van Paal ‘s nachts niet in Beringen binnen geraakten omdat de poorten van Beringen gesloten waren, zodat stervenden niet tijdig konden bediend worden door de pastoor van Beringen. Wachtte hun zo de eeuwige verdoemenis door de schuld van die van Beringen ?
Ziedaar de argumenten van de Buiting in een notendop om de oprichting van een eigen parochie te bepleiten. Het zou echter nog lang duren vooraleer dat doel bereikt werd. Er moesten nog heel wat gevechten geleverd worden en tussenstappen gezet .
Of het nu staatshervormingen, parochieherschikkingen of gemeentefusies of defusies betreft… het gaat altijd langzaam en meestal in stapjes.
André Luyten
