Deze website gebruikt cookies

Deze website gebruikt zoals de meeste website cookies om uw bezoek zo aangenaam mogelijk te maken. Wij respecteren hierbij uw privacy maximaal. Indien u verder gaat naar de website staat u de plaatsing van cookies toe. Meer info over ons cookiebeleid - klik hier. -

Portret : Jos Lemmens

Voor het portret van deze maand trekken we naar de Wisselstraat waar Jos Lemmens zopas een kunstgalerie heeft geopend. Nu dat Jos op pensioen is, kan hij zich volop toeleggen op zijn liefde voor de Limburgse kunst.

Jos Lemmens Jos wordt geboren op 13 maart 1949 en groeide op in de Tervantstraat in Tervant. Hij herinnert zich vooral zijn onbezorgde kindertijd aan de oevers van de Winterbeek.

Later verhuisde de familie naar de Meldertsesteenweg in Paal. Pa was bovengrondse mijnwerker maar door longproblemen ging hij vroegtijdig met pensioen. Ma was huisvrouw en nam de zorg van haar zeven kinderen waar.

Jos was een goede leerling in het lager onderwijs en via zijn nonkel Mathieu Lemmens, beter gekend als meester Lemmens werd hij extra gestimuleerd om flink te studeren. In de jaren vijftig van vorige eeuw werden de beste leerlingen van de klas immers geronseld door de paters en priesters van de Vlaamse colleges.

Zo kwam Jos terecht bij de paters Lazaristen in Leuven. Een carrière als priester was echter niet aan Jos besteed. Hij volgde de moderne aan het Sint-Pieterscollege van Leuven. Zijn interne periode in Leuven was voor de jonge Jos een heel fijne periode vol vrijheid. Zo trok hij er dikwijls opuit om naar de stad te trekken en kon hij meegenieten van de vele betogingen in de woelige periode rond de Vlaamse strijd van de Leuvense universiteit. Ook ging Jos dikwijls naar de film en het zwembad van Leuven was één van zijn favoriete plekjes. Zwemmen vond hij zo fijn, dat hij zelfs in de vakantieperiodes met de fiets naar Leuven ging om te zwemmen.

De laatste twee jaren van de humaniora volgt hij in het college van Hasselt. Om te leren dansen ging hij in die tijd in de leer bij Pol Libert. Maar Jos had echt twee linkervoeten en kreeg van Libert zijn inschrijvingsgeld terug. Jos kan er nu smakelijk om lachen.

Uiteindelijk ging Jos naar de Provinciale Regentenschool in Hasselt en werd zo leerkracht Nederlands, Engels en geschiedenis. Jos wou les geven in Paal en solliciteerde daarom bij de meisjesschool van Paal. Maar waren in die tijd waren er daar alleen maar vrouwelijke leerkrachten. Zou hij de eerste man worden in de meisjesschool? Jos had goedkeuring nodig van de Zusters van Maria in Tongeren. De school viel immers onder hun gezag. Met een goed woordje van twee tante nonnekes had Jos uiteindelijk de job te pakken. Als jonge leerkracht tussen al die tienermeisjes: Jos was meteen de favoriet van de school.

Jos heeft uiteindelijk zeven jaar les gegeven toen hij gevraagd werd om directeur te worden. Jos was toen dertig. Een hele jonge leeftijd voor een directeur in die tijd maar hij heeft het dertig jaar volgehouden.

Jos heeft al zijn tijd gestoken in de school. Hij zag de school groeien van een kleine tot een moderne school en maakte ook de onderwijshervorming in Beringen mee van op de eerste rij. Ook zijn vrije tijd ging naar de school. Zo werden er jarenlang computernamiddagen gehouden op zondag.

De school in Paal verbroederde ook met een school in Polen. Om geld in te zamelen voor die school bracht Jos jarenlang iconen mee. Die werden hier bij kunstkenners verkocht. En zo komen wij bij de liefde voor kunst van Jos. De Paalse kunstschilder Staf Beerten was een buurman van Jos en zo ontstond er een echte vriendschap tussen Staf en Jos. Ook kunstschilder Jan Hoogsteyns werd een goede vriend. Jan leerde Jos heel veel over kunst en bracht hem in contact met andere kunstenaars.

Zo kocht Jos af en toe een schilderij. Zijn collectie groeide zodanig uit dat hij besloot om de werken te verkopen. Zo startte hij een galerie via internet. Jos kocht en verkocht. Hij legde zich vooral toe op de drie Paalse kunstenaars: Jan Hoogsteyns, Staf Beerten en Ludo Laagland. Maar ondertussen specialiseerde Jos zich in Limburgse kunstenaars. Het verkopen via internet verliep vlot maar bij elke klant was het telkens in- en uitpakken van schilderijen die op zolder stonden. Zo groeide het idee om een echte galerie te bouwen.

Jos heeft altijd al graag de handen uit de mouwen gestoken. Zijn vakantiejob bij de gebroeders Engelen heeft hem de liefde voor het metselen bijgebracht. Zo bouwde hij mee aan al de huizen van zijn broers en zusters. En zo bouwde hij nu ook eigenhandig een heuse galerie in zijn achtertuin. Op 1 mei 2011 werd deze officieel geopend.

Jos heeft een prachtige collectie Limburgse kunst hangen met zijn favorieten Staf Beerten, Jan Hoogsteyns, Ludo Laagland en Broeder Max op kop. Verder zijn er nog werken van onder andere Odile Kinart, Pierre Cox, Robert Vandereycken, Günter-Karl Scholz, Octaaf Schoemans en Louis Camerlincks.

Wie de werken wil komen bewonderen kan elke zondag terecht in de Bel-Art galerie van 14 tot 18u.  De liefde van Jos voor zijn kunstwerken werkt aanstekelijk. U zal er beslist een leuke babbel kunnen slaan.  Ondertussen kan je ook al eens gaan kijken op de website www.bel-art.be

Tekst en foto: Hans Put

Log in om reacties te plaatsen