Lang geleden trokken de parochie, het dorp en de streek de grenzen waarbinnen de meeste mensen leefden en dachten. De klasse waartoe men behoorde, de religie die men beleed en de ideologie die men aanhing gaven betekenis aan het leven en bepaalden ook het kiesgedrag van de meeste burgers.

Vakbonden, ziekenfondsen en aanverwante verenigingen hadden een bepalende invloed op grote groepen inwoners.

Zij zorgden niet alleen voor de stemmen bij verkiezingen, maar spijsden ook de kiescampagnes van de partij en de kandidaten waarmee men verbonden was.

De communicatie over politieke kwesties, ook lokaal, verliep via vakbonden, ziekenfondsen en de vele andere bonden en verenigingen. Het contact tussen lokale politici en burgers was ook veel directer dan nu.

Deze communicatie is thans grotendeels en voor de meeste lokale partijen verdwenen.

Het kiesgedrag van de doorsnee-burger is daardoor veel onvoorspelbaarder geworden.

De voortschrijdende individualisering in onze samenleving, de ontzuiling, de gewijzigde samenstelling van de bevolking door migratie spelen zeker mee in deze evolutie.

Vroeger was je katholiek of vrijzinnig, flamingant of niet, socialist of liberaal. Nu zijn deze breuklijnen in de samenleving grotendeels verdwenen, zodat ook het stemgedrag, vooral van de jongere generaties, veel moeilijker te voorspellen valt.

Burgers wisselen nu veel gemakkelijker van partij.

Kinderen kiezen voor een andere partij dan hun ouders.

Door de stijging van het scholingsniveau van een flink deel van de bevolking groeit ook de mondigheid van veel burgers. Deze evolutie heeft ook invloed heeft op hun kiesgedrag.

De beleidsmarges zijn door de groeiende complexiteit van onze samenleving en de politieke impact van hogere politieke niveaus (Europa, België en vooral Vlaanderen) erg gekrompen. Komt daarbij dat het niet altijd duidelijk is waar beleidsbeslissingen genomen worden: in onze gemeente zelf, in de gemeentelijke intercommunales (Bionerga bv.), in allerlei overlegorganen, in PPS-en, door het managementteam (zaliger) en tutti quanti.

Zeg nu zelf: lees jij nog “grote politieke verhalen” in de wollige verkiezingsprogramma’s van de Beringse partijen in de kiesstrijd 2018?

Nochtans staan we in Beringen voor een onafwendbare en duidelijke keuze.

Paalonline legde in de voorbije periode in woord en geschrift een groot verschil in toekomstvisie bloot op de verdere ontwikkeling van onze gemeente.

Ofwel kiest Beringen verder voor een centrale ontwikkeling ofwel wordt het roer omgegooid en begint men aan een nieuw decentraal groeitraject waarbij elk dorp zijn verdere ontwikkeling kan en mag uitbouwen.

Deze laatste keuze gaat uiteraard veel verder dan het bewijzen van wat lippendienst aan de dorpen in deze verkiezingsstrijd.

Deze fundamentele keuze, alhoewel hier en daar aangekaart in  partijprogramma’s, wordt echter niet in alle duidelijkheid aan de kiezer voorgelegd.

Wie is voor en wie is tegen deze grondige ommezwaai?

Waar wel een grote consensus over groeit is dat de debatcultuur in onze gemeente aan een grondige revisie toe is: het open debat, het meedenken van burgers, zelfs het delegeren van overheidstaken naar de bevolking toe wordt bespreekbaar.

Dit is ongetwijfeld een gunstige evolutie in de richting van een beknotting van de invloed van de politieke partijen.

We ondervonden binnen de denktank van paalonline de voorbije 6 jaar meermaals dat belangrijke kwesties beslecht werden in de Beringse politieke cenakels, zonder grondige analyse van het probleem of vergelijkend studiewerk, zonder echte dialoog met geïnteresseerde burgers. Natte vingerwerk!

Juiste beslissingen zijn nochtans bijna altijd resultaat van grondige reflectie, van interactie, van grondig overleg en open dialoog niet alleen tussen politici maar evenzeer met burgers en organisaties, verenigingen of denktanken.

Onze lokale bevolking moet stilaan de kans krijgen om zich te bewapenen om mee te kunnen praten in de lokale politieke besluitvorming. Adequate overleg- en participatiestructuren ontbreken op dit ogenblik.

“Laat de mensen zelf het heft in handen nemen, omdat zij vaak beter dan de overheid in staat zijn om maatschappelijke problemen op te lossen.” (Loslaten in vertrouwen. Naar een nieuwe verhouding tussen overheid, markt en samenleving; Advies Nederlandse Raad van Openbaar Bestuur 2012)

De concrete invulling van een nieuw master- en beeldkwaliteitsplan voor heel Beringen wordt het uitgelezen moment om in Beringen het geschonden vertrouwen in de politiek te herstellen.

Na de verkiezingen kan dan een alomvattend participatietraject opgezet worden in de verschillende dorpen, dat verder reikt dan het uiteindelijk beperkte democratische gehalte van een 6-jaarlijkse stembusgang.

Om dit te helpen realiseren hebben we mensen nodig aan de macht die ontvankelijk zijn voor vernieuwing, die de burger ernstig nemen en echt willen laten meetellen; politici die degelijkheid uitstralen, die betrouwbaar zijn en bereid zijn collegiaal volle verantwoordelijkheid voor een hoopvolle toekomst voor ons allemaal op te nemen.