Na de viering kreeg Paalonline veel complimenten. Terecht, want het thema van dit jaar – “Ós Dörp” – raakte een gevoelige snaar. De inspiratie kwam van een foto, met als centraal een beeld van de eerste steenlegging van de parochiezaal: een plek die al honderd jaar lang het kloppend hart vormt van het verenigingsleven in Paal.

Pastoor Guido ging voor in de viering. Meteen bij zijn verwelkoming gaf hij met een glimlach toe dat hij het Poals dialect niet machtig is, en dus in het Algemeen Nederlands zou spreken. De lezers van Paalonline namen op hun beurt de dialectpassages voor hun rekening. Zo werd het een mooi samenspel van oud en nieuw: de warmte van ons dialect, gecombineerd met moderne technologie. Geen boekjes meer, maar grote projectieschermen waarop Patricia de teksten liet verschijnen – zodat iedereen vlot kon meebidden en meezingen.

De lezer heette iedereen van harte welkom en verwees naar het jaarthema “Schakels van hoop”, dat naadloos aansloot bij Ós Dörp. De viering stond ook in het teken van een bijzonder jubileum: het is precies honderd jaar geleden dat de eerste steen van het Patronaat – onze vertrouwde parochiezaal – werd gelegd. “Als de muren konden spreken…,” klonk het. Oude foto’s van de bouw, de verbouwing en het verdwenen kruisbeeld boven het podium flitsten voorbij. “Waar mensen strijden, helpt de Heer,” stond er toen te lezen – woorden die nog altijd krachtig klinken.

Een moment van dankbaarheid volgde: voor het gebouw, maar ook voor alle vrijwilligers die zich al die jaren hebben ingezet om het te onderhouden en levend te houden.

Vergeving en verbondenheid

Tijdens het vergevingsmoment klonk een eerlijke oproep tot bezinning. Er werd vergeving gevraagd voor de roddels die soms onbewust worden doorverteld, waardoor schakels tussen mensen breken. Voor het achteloos voorbijlopen aan elkaar, terwijl de beste tijd net die is die we voor elkaar maken. En voor het opzijschuiven van de “zwakkere schakels”, terwijl die de ketting juist sterker maken.

In zijn openingsgebed legde pastoor Guido de nadruk op gemeenschap:
“Een dorp is meer dan huizen en straten. Het is een netwerk van mensen die hand in hand, schouder aan schouder, zorg dragen voor elkaar.”

Ook de lezingen onderstreepten dat: een dorp is geen verzameling huizen, maar een hechte gemeenschap die voedt – met brood, met woorden, met gezelschap. In een tijd waarin individualisme de norm lijkt, blijft een dorp een ankerpunt. “Laten we niet alleen leven in Paal,” klonk het, “maar samen – als broers en zusters.”

Een viering met eerbied en warmte

Net als bij de vorige edities had Paalonline de viering met veel zorg samengesteld. Pastoor Guido verzorgde evangelie en preek, terwijl de voorbeden helemaal in het teken stonden van het dorp. Geen grootse verlangens, wel eenvoudige, echte wensen: dat de typische dorpsgezelligheid mag blijven bestaan, dat verenigingen opnieuw mogen bloeien, dat we weer tijd maken voor een praatje aan de graskant of op een terrasje.

Er werd gebeden voor vrede – dichtbij en ver weg – en voor wie ziek, eenzaam of kwetsbaar is. “Mogen zij mensen ontmoeten die tijd maken voor een babbel, of hulp aanbieden met kleine dingen.”
Ook de overledenen kregen een warm eerbetoon, met name de overleden leden van Paalonline: “Meries Déives, Pool Frizo, Dré Vannewai’er, Dré en Gust Luyten, en Arlette Thys – jullie blijven mee in óns dörp.”

De laatste voorbede was een dankgebed: voor de rust, de natuur, en vooral de mensen van Paal – met de hoop dat het warme dorpshart ook voor volgende generaties blijft kloppen.

Hand in hand

Tijdens de consecratie stond de kerk in eerbiedige stilte. Het Ozze Voader werd hand in hand gebeden, gevolgd door de vredeswens. “Wees een schakel voor anderen,” zei de priester. “De ketting is maar zo sterk als haar zwakste schakel.” En met een handdruk, vuistje of glimlach wensten de mensen elkaar die vrede toe.

Na de communie volgde een emotioneel hoogtepunt: “Het Dorp” van Wim Sonneveld, in een Paalse versie van Fernand Renders. Op het scherm verschenen beelden van vroeger tot niet zo heel lang geleden – een visuele reis door ós Dörp. De aansluitende bezinning “De toekomst van ós dörp” sloot perfect aan:
“Straks gaan we weer naar huis, naar onze straat, onze buren. Paal blijft niet stilstaan – het leeft, groeit en verandert. Laten we samen bouwen aan de brug van hoop.”

Dankbaarheid en traditie

In het slotwoord volgden talrijke dankwoorden: aan de deken voor zijn toestemming, aan pastoor Guido, aan paalonline en de taalcommissie (André, Etienne, Eliane, Marcel, Jan en Alex,) voor hun opzoekend werk aan, en vertalingen van de teksten, ook aan Patricia voor de verzorgde PowerPointpresentatie. Het Sint-Ceciliakoor onder leiding van Martin kreeg lof voor de sfeervolle zang.

Tot slot ging de pastoor over naar de traditionele sacramentsprocessie – een unieke maandelijkse traditie die Paal nog steeds in ere houdt. De broeders met hun flambouwen, de priester met de monstrans, het oude vaandel uit 1936: het geheel ademde devotie en erfgoed. Terwijl “Lof en eer zij Jezus Christus” en het “Tantum Ergo” klonken, werd het Heilig Sacrament plechtig rondgedragen door de kerk.

Na de zegen sloot Paalonline, zoals elk jaar, met hun typische woorden:
“Merci, en bè lève en welzèn – tot komed joar!”