Op 27.9.14 werd de kerktoren nog door de Duitse kanonnen beschoten, maar verder werden geen al te grote moeilijkheden tijdens de bezetting genoteerd. Plunderingen en brandstichtingen zoals op andere plaatsen bleven ons bespaard en ook de inkwartiering van Duitse troepen bleef beperkt. Voor zover ons bekend werden 23 burgers naar Duitsland weggevoerd als arbeidskrachten, naast enkele mannen die op het vliegveld van Schaffen moesten werken.

Bij het begin van de oorlog waren er in totaal 75 inwoners van Paal bij het Belgische leger ingelijfd, hoeveel er precies zouden sneuvelen was uiteraard nog niet geweten. Er werd honger geleden zoals elders in het land, maar al bij al leken onze inwoners redelijk goed door de oorlogsjaren te komen …
Ook het kerkelijk leven kon zijn gewone gang blijven gaan: afgezien van een drietal dagen tijdens de beschieting van de kerktoren konden de erediensten gewoon plaatsvinden, ook de jaarlijkse processie, de bedevaarten en de kruiskesprocessies konden gewoon doorgaan. Een teken dat God onze parochianen welgezind was ? Het inspireerde in ieder geval pastoor Vlecken tot een diep gevoel van dankbaarheid tegenover zijn werkgever in de hemel: er zou een nieuwe preekstoel komen in de kerk van St.-Jan de Doper om het woord van de Heer nog grotere overtuigingskracht bij te zetten.
Hij trok met de bedelstaf naar de meest begoede parochianen en ’s zondags tijdens de missen werden gedurende verscheidene maanden collectes gehouden, tot er voldoende geld voorhanden was.
In 1917 werd de bestaande houten preekstoel met klankbord (overkoepeling) vervangen door een kuip uit blauwe steen. Deze werd door aannemer Grissé uit Hasselt gehouwen en geplaatst. Op de zijwanden staan de vier evangelisten Marcus, Johannes, Matteüs en Lucas gebeeldhouwd.
De nieuwe preekstoel laat zich ook vandaag nog in de parochiekerk bewonderen. Hoe het de oude houten preekstoel verder vergaan is, is ons niet bekend.

binnenzicht van de kerk:  met houten preekstoel rond 1907 -  met arduinen preekstoel in 1920