Bij de verbreding van de oude verbindingsvaart tot het Albertkanaal werden er 65 bruggen over het Albertkanaal gebouwd, omzeggens 1 brug per 2km. 

In Tervant werd in 1937-38 een elegante boogbrug gebouwd, in gelast staal met  verticale steunbalken en een draagkracht over de ganse breedte.  Ze werd op 100 meter zuidelijk van de oude brug, richting Beringen, gelegd.  Hoofdingenieur De Cuyper, afdelingschef Kunstwerken Bruggen en Wegen, coördineerde destijds de bouw van de bruggen.  De initiële brug in Tervant was een vaste brug, opgetrokken in staal met parabolische bovenlegger een overbrugging van 61m over het water, 2 spanten van 2x 16.75m tussen brug en oprit en breedte van 9 m met een gewicht van 313 ton voor het metalen gedeelte. De brug was van het type Vierendeel, enkele overspanningen en de metalen delen werden aan elkaar gelast. In de brug werden dozen ingebouwd waar eventueel, bij oorlogsdreiging, dynamietpatronen konden geplaatst worden om de brug op te blazen. Identieke bruggen gekenmerkt als type B (n°29) werden gebouwd in Stokrooie, Zolder, Lummen, Tessenderlo en Kwaadmechelen –Zwartenhoek.  In 1936 werd de constructie van de brug in Tervant toevertrouwd aan de Ateliers de Construction de Jambes. Dit bedrijf heeft inmiddels opgehouden te bestaan. 

Op de westeroever werd de  Albertlinie opgetrokken. Betonnen bunkers om de 600 meter, loopgraven en  een verdedigingstaketsel dienden als verdedigingsgordel. 

Ook de brug van Tervant pastte in het plan om de opmars van de Duitsers tegen te houden.  In mei 1940 werd de brug ook effectief tot ontploffing gebracht,  maar ei zo na was dat niet eens nodig geweest:  55 van de 60  nieuwe bruggen leden aan een ernstige constructiefout,  de laspunten bleken niet bestand tegen het gewicht dat de brug moest dragen.
Verweg de meeste nieuwe bruggen over het Albertkanaal waren van het type Vierendeel,  genoemd naar hun ontwerper prof. A. Vierendeel (1852-1940).  Door de combinatie van een bovenligger, een onderligger en de verticale staanders ertussen verkreeg hij een sterke dragende structuur.   De montage gebeurde aanvankelijk met klinknagels, maar een nieuwe techniek, het elektrisch booglassen, zorgde voor een aanzienlijke tijdswinst.  Deze nieuwe lastechniek zorgde echter voor een nog niet ontdekt probleem,  nl. dat van de ‘brittle fracture’ of ‘brosse breuk’.  Na de tweede wereldoorlog werd dit fenomeen diepgaand onderzocht in de breukmechanica, omdat ook heel wat Amerikaanse oorlogsschepen aan deze mysterieuze ‘ziekte’ bleken te lijden. 
Bij het plaatsen van de nieuwe bruggen was men zich nog van geen kwaad bewust,  tot …
14 maart 1938.  Over de nieuwe brug in Hasselt rijdt een tram.  Die wordt plots heftig dooreengeschud.  Een tweede tram komt aangereden.  Er weerklinken luide knallen, de brug beweegt.  Iedereen maakt zich uit de voeten en enkele minuten later breekt de brug in stukken en ligt ze in het kanaal (foto links: Hasselt, 1938)
Gelukkig komt het bij de andere gelijkaardig gelaste bruggen nooit zover:  op 10 mei 1940 worden ze door het Belgische leger opgeblazen.
Hierbij een oproep:  ongetwijfeld zijn er in de periode erna foto’s gemaakt van de vernielde brug.  Tot nog toe is er nog geen enkele opgedoken.  Heeft er iemand eentje nog in zijn schoendoos zitten ?  Contacteer ons,  Tervant zal u dankbaar zijn !
(artikel:  met dank aan André Luyten, Hilaire Poels, Alex Van Roosbroeck voor hun inbreng)

foto's:  aanleg brug in Tervant, Paal: