7-10-40 een schoolvriendinnetje overleden

"Heden ik, morgen gij," zegt het spreekwoord, en 't is zoo.
's Morgens nog vol levenslust toog Germaine naar school en leerde er nog op haar best. En dan, die droevige avond ! Germaine was zeer bevriend met haar zusje. Zij was altijd bezig met het te leeren loopen. Haar zusterken had een nieuwe voorschoot gekregen en nu was de vriendschap nog grooter. Zij ging dan met het kleine ding in de buurt om het mooi voorschootje te laten zien. Bij de terugkomst nam zij haar zusje bij de hand, doch opeens voelde zij zich onwel worden en riep: "Ik val, ik val ..."
De moeder, die dit hoorde, zag nog juist hoe Germaine met het hoofd in de haag stuikte en verschrikt riep ze: "Maar Germaine, wat doet ge ?"
Helaas, de arme moeder kreeg geen antwoord. Denkende dat het kind alleen maar het bewustzijn verloren had, nam ze Germaine op en waschte haar met azijn. Niets baatte. De vader, die intusschen bijgeroepen was, waarschuwde den dokter, doch deze kon slechts het einde vaststellen. De priester diende haar het H. Oliesel toe en kort daarna stierf Germaine gelijk een engel.
Veel werd er gebeden voor haar zielerust. Na twee dagen werd zij begraven. Wij gingen allen naar de H. Mis om dan een laatste vaarwel aan haar te zeggen.  
Op het kerkhof konden we niet van haar scheiden. Vele tranen werden er gestort. Kort daarna keerden we huiswaarts.
"Vaarwel, ... Germaine, ... vaarwel ! U waart een deugdzaam leerling, wij allen beminden U, wil dan daarboven bij den Koning der Koningen voor ons ten beste spreken. Germaine, ... vaarwel !"

(opmerking van onze lezer G. Vuegen leert ons dat het meer dan waarschijnlijk gaat over Germaine Reijnders, geboren te Paal op 20 mei 1930 en er overleden op 3 oktober 1940.  Stamboomresearch door en dank voor het bidprentje:  Theo Vuegen) 

 4-11-40  Allerheiligen -  Allerzielen

Allerheiligen ! Feest van alle heiligen in den hemel !
Alles is blij. Het weder is schoon en zonnig. Alle menschen zijn evengoed gestemd. Ze herdenken de goede heiligen en bijzonder diegenen van ons eigen land. In de kerk zijn de vlaggen uitgehangen. Plechtig worden de H. Missen opgedragen. Het orgel dreunt door de kerk. Alles is vandaag vol levenslust. 's Avond bidden we den H. Rozenkrans gevolgd door de litanie van alle heiligen. Ja, vandaag is er overal vreugde. Vreugde in den hemel, vreugde op aarde.
Allerzielen ! ... Vandaag herdenken we de verlaten zielen van het vagevuur.
Alles is droef. Het is mistig weder. Regenkoud. De menschen zijn droef. Ze herdenken de overledenen en bijzonder de afgestorvenen van hun eigen familie. In de kerk is alles bedekt met zwarte doeken, ten teeken van rouw en boete. Het orgel klaagt. Alles bidt mee. Zelfs de beelden schijnen te bidden:

"Dies irae. Dies illae! ..."

De priester zegent de graven. De menschen bidden ingetogen. Allen knielen ze neder, grooten en kleinen, op de graven van volwasenen en grijsaards, op de zerkjes van kinderen.
Allen storten ze een traan en herdenken diegenen die zoo vroeg zijn weggegaan. Maar dan komt weer de goede hoop. Ze zien in hun geest een lid van hunne familie van uit het vagevuur ten hemel stijgen.

Den ganschen dag wordt er niet veel gesproken. De menschen zijn te droevig om aan plezier te denken. 's Avonds bidden we nogmaals den H. Rozenkrans. Daarna wordt er nog een vurig gebed gestort voor al de overledenen onzer parochie met het einde:
"Dat zij rusten in vrede !"

18-11-40 Stormwind
Woensdagavond, te negen uur, stak er een hevige rukwind op. Allen werden we bang en de kleintjes hingen angstig aan moeders rok. De ouders waren zeer bekommerd.
's Nachts loeide, huilde en tierde de wind maar voort. Vele pannen werden afgerukt en verbrijzeld. De hooimijten werden uiteengerukt en het hooi lag verspreid over velden en weiden. Boomen werden ontworteld of braken af en spleten door. De lantaarnpalen werden omgerukt en verbrijzeld. Vele huizen stortten in en een aantal mensen kwamen om het leven. 't Was verschrikkelijk om te hooren. De kortsluitingen veroorzaakten vele branden en zoo kwam het dat, menschen die goed hun brood verdienden en redelijk schoone meubelen bezaten, opeens alles kwijt waren. Men had geen licht en dus kon de bakkerij geen brood bakken.
Hoe de lucht eruit zag ? Ze was heelemaal wit, doorstreept met roode en zwarte wolken. Wanneer men tegen een muur leunde, bibberde men heel en gansch. Ja ja, 't waren aardschokken.
U kunt wel raden welken schrik we uitstonden. Het gebed ontbrak er niet aan.
Vader liep buiten heen en weer in dit helsche weder en deed pogingen om hooimijten te redden. Doch, dit was meestal vergeefs. De wind speelde baas.
U kunt wel denken hoe het er 's morgens uitzag. Der was niet één huis waar geen schade aan was. De verkoopers van bouwmaterialen lieten veel centjes in hun beurschen rinkelen.
Ja, er was veel schade. Laten we dan ook eens denken aan de slachtoffers die onder de instorting van hun huis, hun leven gegeven hebben. Aan de zeelieden, die in dit helsche weder gestreden hebben tegen de klotsende baren, en aan onze arme soldaten die in dien huilenden wind op wacht hebben gestaan. Bidden we veel voor hen !