Negen vaandeldragers uit Paal en de omliggende gemeenten trokken na deken Thieu in processie de kerk van Korspel binnen. De deken ging voor in een sobere dienst, die volledig in het teken stond van de herdenking die Beringen dit jaar niet op 11, maar uitzonderlijk op 14 november hield. Schepenen Stijn Truyens, Esmeralda Meyen en Jessie De Weyer woonden de plechtigheid bij, samen met een twintigtal aanwezigen.

In zijn homilie sprak deken Thieu vanzelfsprekend over vrede. “Vraag het aan drie generaties,” zei hij. “Ze zullen allemaal antwoorden: neen, nooit meer oorlog.” Tijdens de offerande klonk de trompet: eerst The Last Post, later in de viering ook Ten Velde. Aansluitend las Conny Vandeneynde de namen voor van alle gesneuvelde soldaten en burgerslachtoffers uit groot-Beringen in de Eerste Wereldoorlog. De lijst van WO II, is té lang om volledig te brengen. De dienst eindigde met het gezamenlijk zingen van de Brabançonne.

Na afloop trok de stoet naar basisschool De Hoeksteen, waar kleuters en leerlingen een erehaag vormden voor de vaandeldragers en de aanwezigen uit de kerk. Nadien sloten de kinderen zelf aan: eerst de kleuters, vervolgens de leerlingen tot en met het zesde leerjaar. Zo groeide de stoet richting het monument voor partizaan Albert Huybrechts, die daar op 14 november 1943 koelbloedig werd neergeschoten.

Aan het monument stonden vijf panelen opgesteld, één voor elk herdenkingsmonument in de deelgemeenten Tervant, Beverlo, Koersel, Beringen en Paal, met daarachter alle vlaggen. Zo stelde het stadsbestuur het vernieuwde concept voor: dit jaar vond de centrale herdenking plaats op 14 november, omdat die datum zo dicht bij 11 november lag.

De leerlingen van het eerste en tweede leerjaar plantten hun “vredesduif”: drie woorden die voor hen horen bij oorlog en vrede, geschreven op drie strookjes papier en vastgemaakt voor het monument. De kleuterjuffen ontvingen intussen de versierde kaarsen van de kleuters en plaatsten die brandend rond de struikelsteen van Albert Huybrechts. De derde- en vierdejaars brachten gedichten tussen de toespraken door.

In haar toespraak benadrukte schepen Esmeralda Meyen dat men elk jaar een andere deelgemeente in de kijker wil zetten. Ze voegde er wel aan toe dat volgend jaar opnieuw overal lokale 11-novembervieringen zullen plaatsvinden. Het bestuur wil de betrokkenheid van jongeren vergroten en zo — zoals nu in Korspel — een gezamenlijke, betekenisvolle herdenking creëren. Door één centrale viering te organiseren, hoopt men scholen, verenigingen, ouders, vaandeldragers en inwoners samen te brengen aan een monument.

Dit jaar waren er negen vaandels aanwezig: één uit Paal en acht uit de omliggende gemeenten. Het was een indrukwekkend gezicht, zeker met de tweehonderd leerlingen die naast het monument opgesteld stonden. Daarachter verzamelden inwoners, ouders die niet moesten werken, en een grote groep neven en nichten van Albert Huybrechts. Eén van hen nam het woord; zichtbaar geëmotioneerd moest hij even zoeken naar woorden. Hij vertelde hoezeer het de familie raakt dat men blijft herdenken en niet vergeet wat er gebeurd is.

De kinderen legden bloemenkransen neer aan de vijf panelen — dezelfde bloemen die normaal op 11 november bij de verschillende monumenten in de deelgemeenten worden gelegd, en die nu na de plechtigheid alsnog verspreid moeten worden.

Tot slot zongen de leerlingen van het vijfde en zesde leerjaar de Brabançonne. Het gebeurt zelden dat zoveel jongeren samen het Belgische volkslied zingen, en het klonk verrassend krachtig uit die jonge stemmen.

Daarmee werd de herdenking afgerond en keerde men terug richting school. De vaandeldragers en aanwezigen werden door het stadsbestuur uitgenodigd voor een receptie met taart en koffie, terwijl de kinderen via een andere ingang weer naar hun klas gingen. AC