De voortzetting van het huidig beleid leidt tot een verdubbeling van de globale vergrijzingskost over een periode van 20 jaar. (1)

 Alle betrokken instanties zoeken ijverig naar oplossingen. Zolang mogelijk gezond blijven en de verdere uitbouw van buurtgerichte zorg worden als denkpistes naar voor geschoven.

Houd als beleid zoveel mogelijk rekening met de actieradius van de bejaarden en zorgbehoevenden en plan zoveel mogelijk diensten en voorzieningen zo dicht mogelijk bij de bejaarden, om zelfredzaamheid en betaalbaarheid van de zorg mogelijk te houden.

Creëer zorgzame buurten. Zorgzame buurten beogen niet enkel een betere zorg en ondersteuning, ze valoriseren tevens de vrijwillige inzet en spontane solidariteit van geëngageerde burgers. (2)

Een voorbeeld van hoe het niet moet, vinden we in het huidige woonbeleidsplan van Beringen.

In dat document (3), gebaseerd op het ruimtelijk structuurplan Beringen in uitvoering van het RSV (Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen), wordt gesteld dat voor Beringen de klemtoon van de vergrijzing moet opgevangen worden in het kleinstedelijk gebied door de bouw van aangepaste woningen.

Deze visie spoort niet met de inzichten van de zorg- en welzijnssector en van de Vlaamse Overheid .

De uitbouw van woongelegenheid in de kern van Beringen, ten koste van de ontwikkeling van de dorpen, om de vergrijzingsdruk daar te helpen opvangen, is niet compatibel met een buurtgerichte zorg die het dorp en zijn buurten versterkt.

(1)Uiteenzetting Prof. Dominique Verté (VUB) op de Plattelandsacademie van  8 november 2016

(2)Manifest Koning Boudewijnstichting “Samen werk maken van samenleven in uw gemeente” juni 2018

(3) “Een strategische woonvisie voor Beringen 2014-2030” p.44