Paalonline en de denktank zijn van mening dat het huidige centralistische gemeentebeleid dat een hiërarchie probeert in te voeren tussen Beringen-centrum en de rest van de gemeente de ontwikkelingsmogelijkheden van de dorpen op termijn, ten onrechte, beperkt.

In het voorwoord bij de infokrant die in de herfst van 2016 verspreid werd onder heel de bevolking, om de afbakening van het kleinstedelijk gebied aan te kondigen, stelde Burgemeester M. Webers dat "buiten de afbakeningslijn van het kleinstedelijk gebied de prioriteit gaat naar landbouw, het platteland, de open ruimte en het landelijk wonen”.

Alsof Paal bijvoorbeeld al van lang voor de fusie van gemeenten in 1976 niet uitgegroeid was tot een industriegemeente van nationaal belang, waar de landbouw grotendeels werd opgeofferd aan industrie en wegenissen. Ook in Beverlo en Koersel was de landbouw al een tijdje “ter ziele” gegaan.

De afbakening van stedelijke gebieden zoals het kleinstedelijk gebied Beringen was  voorzien in het RSV (“het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen”) dat al dateert van 1997.

Het nieuwe wettelijk kader van het “Beleidsplan Ruimte Vlaanderen” dat nu in de steigers staat, voorziet dergelijke afbakeningen echter niet meer. Ondertussen zitten we, voorlopig, in Beringen nog met de gebakken peren en wordt veel politieke energie geïnvesteerd in de uitbouw van een centrum met een regionale uitstraling. De hiërarchie tussen stad en platteland, geïnstalleerd in 1997, wordt binnenkort, gelukkig, afgeschaft.

De sterke bevolkingsgroei van onze regio werd niet alleen en niet zozeer in Beringen-centrum maar evenzeer in de verstedelijkte dorpen opgevangen en “verteerd”.

Een belangrijk argument dat tot op vandaag door lokale politici nog gebruikt wordt om enkel en vooral stedelijke ontwikkeling te promoten is de noodzaak aan “kernversterking”. Deze “kernversterking” zou niet alleen nodig zijn in stedelijke gebieden op vlak van bewoning maar evenzeer op vlak van handel en van voorzieningen allerhande.

De facto is o.a. Paal naar onze mening evenzeer verstedelijkt en qua inwoners en globaal qua handel zelfs belangrijker dan Beringen-centrum. De gunstige ligging is hier niet vreemd aan.

Specifiek in Beringen is het kernversterkend “verhaal” een dekmantel om op de valreep, voor het nieuw ruimtelijk beleidsplan van kracht wordt, een hiërarchisch-stedelijk groeimodel te implementeren, dat liefst niet meer kan  teruggedraaid worden. Nochtans zijn in de nieuwe overheidsvisie groeimodellen op basis van potenties aan de orde.

Het polycentrisch ontwikkelingsmodel ( bijvoorbeeld Beringen, conglomeraat van verschillende verstedelijkte kernen) dat thans opgang maakt in academische milieus en het Vlaams beleid bij de uitwerking van het BRV, “Beleidsplan Ruimte Vlaanderen” inspireert, kan het ontwikkelingspotentieel van de verschillende verstedelijkte dorpen en dus van heel Beringen kansen geven.

Paalonline en de denktank zijn dan ook van mening dat de afbakening van het stedelijk gebied Beringen niet meer nodig was en zeker niet wenselijk.

De kunstmatige tweedeling tussen stedelijk gebied en buitengebied is politiek achterhaald en zorgt voor veel wrevel. Deze afbakening in Beringen is trouwens volledig artificieel, in wezen enkel bedoeld om de woonmogelijkheden in Beringen-centrum zo vlug mogelijk, zoveel mogelijk uit te breiden.

Het is nu even afwachten wat in het BRV zal gestipuleerd worden wat er moet gebeuren met de bestaande afbakeningen. Indien de afbakening van het kleinstedelijk gebied niet ongedaan zou gemaakt worden in de nationale reglementering omdat men deze ingreep wenst over te laten aan de lagere overheden, moet dit voorzien worden in het nieuwe “Beleidsplan Ruimte Limburg” of in het nieuw ruimtelijk masterplan dat moet opgemaakt worden voor heel Beringen.

Het hiërarchisch denken over de toekomst van Beringen dat een artificieel onderscheid maakt tussen het centrum en de rest van de gemeente moet snel en definitief gestopt worden tijdens de volgende bestuursperiode.