Wat is er gaande in de wereld? Waar gaat het naartoe? Is er (nog) hoop? Zo stond het op de uitnodiging van de Evangelische Christenen. Een ontmoeting maar zeker een avond waar veel mensen in de goed gevulde grote zaal van OC De Buiting zich in herkende. Als spreker had men een Belgische Nederlander gevraagd namelijk Leander Janse. Op een zeer vlotte wijze had hij het wat er allemaal gaande is: dodelijk terrorisme, epidemieën, oorlogen, zinloos geweld, ongekende natuurrampen maar ook een kwaal in deze tijd eenzaamheid en verkilling in relaties. Om te beginnen doen wezelf ons voor als Struisvogel of een Honingdas. Als we even enkele cijfers nemen naar de oorzaken van waar we terecht zijn gekomen. Vooral de jeugd die het bijzonder moeilijk heeft als we weten dat 1 op 8 mensen depressieva nemen en dit bij jongeren zelf nog veel hoger is. Stukgelopen relaties jawel 20.000 echtparen per jaar dat maakt 55/dag! Dit door oa Stress en burn-outs. Een hulplijn rond zelfdoding welke bij door de jeugd roodgloeiend staat. Ook de sterelaritatie is sterk toegenomen omdat jongeren het niet meer verantwoord vinden om in deze tijd een kind op de wereld te zetten. Maar is alles zo slecht? Gelukkig is er ook een andere kant met nog steeds mooie dingen. Het leven in het mooie kasteel denk maar aan de heerlijke voorjaarszon, een huwelijk, geboorte van je kind of kleinkind, het behalen van een diploma en zo kunnen we zeker een even lange lijst schrijven over het geluk in dat kasteel. Maar iemand moet dat mooie kasteel gebouwd hebben. Een God welk alles in harmonie heeft gebouwd, spijtig heeft ook iemand een Duivel geschept. Ja de reeks Godvergeten heeft er ingehakt. Ja er zijn slechte onaanvaardbare dingen gebeurt. Maar laten we even een paar duizend jaar teruggaan. God is niet in de hemel gebleven, waarom kwam Hij naar de aarde. Hij kwam naar de mens toe, naar u, naar mij,….zoekt de mens die moe is. Hij reikt nog steeds de hand, daarvoor heeft Hij zijn leven gegeven. God heeft zich bekend gemaakt in de beukenblaadjes, het bloemetje dat opengaat, zoveel kleine dingen maar vooral in de bijbel, het meest gelezen boek, en zijn 66 bijkomende boeken. Leander gaf nog mee: je mag veel, heel veel vergeten maar niet Mij. Het was een boeiende uiteenzetting.
Tijd voor een vleugje muziek met piano en contrabas gebracht door de gebroeders Willy en Tony Appermont.
In het 2de deel kwam Eli Habaraken met een aangrijpende getuigenis. Burundi 1995, op een gewone zaterdagmorgen roept moeder de 5 jarige Eli om zijn zus te gaan halen. Onderweg zag hij dat het niet normaal was. Mensen met machetes schreeuwden, kon niet door en ging door de bossen naar zijn jongere zus. De genocide tussen Hutu militie tegen de Tutsi’s was begonnen, de president al vermoord. Terug thuis was vader er nog niet, met hun 3 gaan lopen en bij vrienden zich verstopt in een klein kippenhok met bananenbladeren goed ondergestoptµ. Terug naar huis vernemen ze dat vader vermoord is. Rebellen vallen binnen en mishandelen en verkrachten moeder voor de ogen van de kinderen. Op de vlucht, weg uit het land, geleefd van het sap dat in de schors is. Tot men op zeker moment een kek in de verte zag en moeder alleen eerst ging kijken of ze daar wat konden schuilen. Wat later horen en zien ze dat de kerk ontploft . Daar sta je, 2 kleuters de woorden van moeder onthouden, als er iets gebeurd ga verder over de bergen. Door wat moeder hen al aangeleerd had hoe te overleven en vertrouwen op God te hebben. Meermaals ontsnapte zo aan de dood,, ondanks dit alles bleef Eli op God vertrouwen. Zo zijn ze , na veel trauma’s en ellende, veilig in België aangekomen waar ze door een echtpaar uit Vlaanderen hen adopteerden. Hij is God nog steeds dankbaar voor zijn uitredding, is ondertussen gehuwd en vader van 3 kinderen. Na deze getuigenis kon men nog rustig met een drankje napraten iets wat men op 16 mei tijdens een evaluatieavond ook nog kan doen. AC
