Nieuwjaarke zoete zingen wie kent het nog, het geeft me telkens een mooie nostalgische gedachte, maar de kinderen doen het niet vaak meer. Nu was er op Facebook sprake van of het nog gebeurde. Het moment voor Wendy Clymans en Pascal Joris om er hun schouders onder te zetten en de ouders te mobiliseren om met hun kinderen mee te komen.
Zaterdag 31 december om 10u kwamen, voor deze 1ste editie, toch een mooi groepje van 21 kinderen samen. Vanachter het OC De Buiting vertrok men vervolgens in groepjes via de Parkstraat en van daar werd er gesplitst. Zo trok men van huis tot huis, aanbellen om dan hun Nieuwjaars- liedje te zingen. Het blijven toch de klassiekers van in onze tijd. Het was telkens mooi om te zien, de mensen die opendeden en zo blij waren dat er toch nog eens zingertjes kwamen. Aan sommige inwijkelingen moest men wel deze traditie uitleggen en dan spoedde ook deze zich om wat lekkers of een cent in de tassen van de kinderen te steken. En de kinderen? Wel ze vonden het fantastisch! Zo plezant, en hoe blij de mensen waren en ze kregen koekjes en snoepjes en centjes waar ze iets mee kunnen kopen. Zo bleven ze maar verder vertellen toen ze in The Tower aankwamen waar men, nadat ze gezongen hadden, een warme tas chocomelk met een wafel kregen. En als je vroeg willen we dit volgend jaar opnieuw doen klonk het eensgezind: JAAAAAA!!!
Nostalgie:
Tówn wè vrugger néivejoarke ginke zinge trokke we zeker 2 poar gestrókke zokken oan in os katsjoe botte.
Toen we vroeger nieuwjaarke gingen zingen, deden we 2 paar gebreide sokken aan in onze rubberen laarzen
Zoe trokke we dan van deur tot deur en zonge Néivejoarke zówte, het verke hit véjer vówte…., of Néivejoarke zówte ich hem koa vówte…
Zo gingen we van deur tot deur onze nieuwjaarsliedjes zingen oa: Nieuwjaarke zoete het varken heeft 4 voeten.. of Nieuwjaarke zoete ik heb koude voeten…
En dan krege we ne losse of koeke die toe ware, nen appel of een aner stuk froeut mèr ooch ez e stuk sjokolat, ne lekstok en vantèèd es ne Leo koek of ne Zip.
En dan kregen we losse of ingepakte koeken, een appel of ander stuk fruit maar ook al eens een stuk chocolade of een lolly en soms al eens een Leo koek of een Zip
An sommige hoeuze zonge we wel e skoender léike: héi woent wel een léive vroo die oz wel wa gève zo, lank mag ze lève, veul mag ze gève... want dan wiste we da we diekwels iens zoe veul krege.
Bij sommige mensen waarvan we wisten dat ze dan nogal gul waren zongen we een mooier liedje: hier woont wel een goede vrouw die ons wel wat geven zou, lang mag ze leven veel mag ze geven….
En az we erges niks krege dan zónke we: hoech hoeus, lieg hoeus héi ziet ’n skerpe pien in hoeus
Aan huizen waar men niet opendeed zongen we dan: hoog huis, laag huis hier woont een gierigaard
Halverwège, bè familie, léite we oz volle zakke stön, de vówte effekes tege de stoof en dan een kóm ettesop mee spekblökskes om oz te verwerme, néif hoei inne bótte en we kónne wier voets.
Halverwege van onze tocht, meestal bij familie, lieten we de volle zakken staan en kregen we een warme kom erwtensoep met stukjes spek terwijl we onze voeten tegen de Leuvense kachel verwarmden. Ook kregen we vers hooi in onze laarzen zodat we weer lang warme voeten hadden.
Trug thoeus en de zakke opgehald, war het sorteren. De losse koeke bè iejen en zoe ooch de ingepakte lekstokke, het froeut az het néi genutst war en dan nog de sneuk. De gemmel van de kapotte koeke te gói opgeköst en dan war het tèd om te begiene sneuke.
Terug thuis en de zakken opgehaald, gingen we aan ’t sorteren. De losse koeken bij mekaar en zo ook de ingepakte lolly’s, het fruit als het niet gedeukt was en dan nog het snoepgoed.
Als de kruimels van de koeken die stuk waren opgeruimd was konden we beginnen snoepen
’s oaves kèkapot bed in om dan ‘s mörges hiejel stillekes om dan vur tieste te róppe: Gelukkige Néivejoar!
’s Avonds gingen we dan vermoeid naar bed om dan ’s morgens heel stilletjes op te staan en dan als eerste te roepen: Gelukkig Nieuwjaar!
André Caubergs
{gallery}2016/activiteiten/Nieuwjaarzingen{/gallery}